خنک زمین داغم ُ خون ریشه های باغم

خدایا،اسمان راانگونه وسیع افریدی تاهر پرنده ای که دلش گرفت،بال بگشاید واندوهش رادراوج بی کرانه ی ان ازیاد ببرد.
واینک منم پرنده ای که دلش به اندازه همه اسمان گرفته ...

به یاد کبوتران سفر کرده

 

نه من هرگز نمی فهمم چگونه رفتی وبدرودنگفتی و
رضادادی مرا برجا نهی تنها؟!
دلم خوش بود درغربت،که گهگاهی شود فرصت
به وقت سرخ دیدارت،روند ازیاد تلخی ها
که گاهی گرم اغوشت برد تا کودکی هایم
ودرامن حضورت غم ، ببازد رنگ خود یکجا!
ازاندوهم نمی خفتی ، به جز جانم نمی گفتی
ومن باتو اگر بودم ، همیشه می شدم زیبا!
نه من هرگز نمی فهمم!
                               نمی فهمم!
                                               نمی فهمم!

این روزها خیلی دلم از همه چیزها گرفته . کاش میشد مثل تو رها شم

Maj.Bijan Fe'eli(H-214) K.I.A in Sept.9/1980 over West of Iran ; along with

دنیا وعاقبت به نگاهی فروختیم
                            سوداچنین خوش است که یکجاکندکسی